Morton Feldman

Morton Feldman ció a John Cage, una de sus máximas influencias a lo largo de su vida. Los dos llegaron a ser buenos amigo

Views 161 Downloads 0 File size 138KB

Report DMCA / Copyright

DOWNLOAD FILE

Recommend stories

Citation preview

Morton Feldman ció a John Cage, una de sus máximas influencias a lo largo de su vida. Los dos llegaron a ser buenos amigos, y a raíz de este encuentro, Morton Feldman comenzó a escribir piezas que se alejaban de las formas musicales clásicas y modernas (como las técnicas seriales, tan en boga por aquellos años). Experimentó con sistemas alternativos de notación musical, como sus “piezas gráficas indeterminadas”, donde sólo especificaba los timbres y el registro, dejando el ritmo y las notas a elección del intérprete. En esta época, también trató de aplicar elementos de la teoría de probabilidades a sus composiciones, inspirándose principalmente en obras como Music of Changes, del citado John Cage. A mediados de los años 50, y por necesidades de precisión en su música, vuelve a la notación tradicional. Siempre a través de Cage, Feldman conoce a algunas de las más importantes personalidades de la escena artística neoyorkina, en la que por aquellos años destacaban Jackson Pollock, Philip Guston, Frank O’Hara y Samuel Beckett. Especialmente, se sintió fascinado por el primero y sus colegas; sus pinturas, enmarcadas dentro del expresionismo abstracto, se convirtieron en una nueva gran inspiración para él. Señalaba: Morton Feldman, Amsterdam 1976

“La nueva pintura me hizo desear un mundo sonoro, más directo, más inmediato, más físico que todo lo que existía anteriormente. Para mi, mi partitura es mi tela, mi espacio. Lo que intento es sensibilizar esta zona, este espaciotiempo.”

Morton Feldman (12 de enero de 1926 - 3 de septiembre de 1987), compositor norteamericano, conocido por algunas de sus singulares piezas instrumentales, compuestas por sonidos aislados de muy larga duración y para inusuales agrupaciones de instrumentos (por ejemplo, varios pianos).

1

A partir de ese momento, intentará extrapolar las pinturas de estos artistas a sus composiciones, tal y como queda reflejado en su siguiente comentario:

Biografía

Me interesa la dimensión global de Rothko, Morton Feldman nació en la ciudad de Nueva York, el 12 que anula el concepto de las relaciones entre de enero de 1926. Estudió piano con Madame Maurinaproporciones. No es la forma lo que permite a la Press (alumna de Ferruccio Busoni) y más tarde, compintura de emerger; el descubrimiento de Rothposición con Wallingford Riegger y Stefan Wolpe, al que ko ha sido el de definir una dimensión global dedicó posteriormente una de sus más destacadas obras. que sostiene los elementos en equilibrio... Soy el A pesar del aprecio que sentía hacia sus profesores, disúnico que compone de esta manera, como Rothcrepaba acerca de sus teorías sobre el arte musical, y solía ko: en el fondo se trata solamente de mantener discutir con ellos durante largas horas. Fue un composiesta tensión, o este estado, a la vez helado y en tor muy de su tiempo, que sin embargo cultivó un estivibración. lo personal y diferente con respecto a la mayoría de los compositores de su entorno. Durante la década de los 70, y casi siempre con esta idea En 1950, y durante la audición de una sinfonía de Anton en mente, escribió un buen número de piezas, entre las Webern a cargo de la filarmónica de Nueva York, cono- que destacan Rothko Chapel (1971), pieza escrita para 1

2

3 OBRAS

ser interpretada en la capilla diseñada por Rothko, Frank en el control de su música, y para evitar que su partiO’Hara (1973), y la ópera Neither (1977), que dedicó a cular escritura se interpretase como una invitación a la Samuel Beckett. improvisación, volvió a la notación musical tradicional. En su última etapa, Feldman comenzó a producir sus pro- Por su recurrente uso de repeticiones ha sido considerapios trabajos. Quizás sea su periodo más denso y oscu- do un de los precursores del minimalismo. ro, donde su música alcanza cotas místicas de irrealidad, con largas composiciones que frecuentemente superaban la hora y media de duración, llegando incluso a las cinco horas en String Quartet II (1983). Es esta una de las obras más memorables del compositor, a pesar de que su primera interpretación completa no pudo escucharse hasta 15 años después. For Philip Guston (1984) y Violin and String Quartet (1985), de 4 y 2 horas respectivamente, fueron otras de sus obras destacadas de esta época. En todas estas piezas, Feldman llevó hasta el extremo las influencias de sus colegas expresionistas abstractos, interpolando temporalmente las grandes superficies de Pollock y Rothko a sus composiciones, lo que explica su larga duración. Ausencia de clímax, disonancia, serenidad y notas prolongadas hasta el infinito son algunos de los atributos comunes que caracterizan a estas piezas, las más recordadas del compositor. Morton Feldman muere en 1987 en Buffalo (Nueva York) poco tiempo después de su matrimonio con la compositora Barbara Monk.

2

Su música

encontro una gran fuente de inspiración en el trabajo de pintores relacionados con el expresionismo abstracto, de hecho en los años setenta compuso numerosos trabajos (con una duración de entorno a los 20 minutos) bajo estas precisas influencias (entre las cuales Rothko Chapel del 1971, obra escrita para el edificio homónimo que hospeda las obras de Mark Rothko, y For Frank O'Hara del 1973). En 1977 compuso su única opera, Neither, trabando con un texto de Samuel Beckett. A partir de final de los años setenta empezó a producir trabajos de una duración extensa (rara vez inferiores a media hora, y normalmente mucho más largos), generalmente formados por un único movimiento, donde la concepción de la duración se dilata hasta querer incluso eliminar la percepción del tiempo; estos trabajos incluyen Violin and String quartet (1985, dos horas aproximadamente), For Philip Guston (1984, cuatro horas aproximadamente), hasta el extremo String quartet II del 1983, cuya duración supera las cinco horas (sin pausas). La primera interpretación integra de la obra fue en el año 1999 en la Cooper Union de New York por el Flux Quartet, quienes hicieron también una grabación de la obra en 2003 (con una duración total de 6 horas y 7 minutos). Como es típico en producción tardía, este trabajo no presenta ningún cambio de humor, manteniéndose así siempre en dinámicas muy reducidas (piano o pianissimo); Feldman declaro en sus últimos años que son los sonidos de baja intensidad aquellos que realmente le interesaban (quiet sounds).

Morton Feldman comenzó a componer en los años cuarenta, aunque sus trabajos juveniles (muy marcados por la influencia de Alexander Scriabin) son muy diferentes a las obras que más tarde compondria, y que lo definirían como una de las grandes figuras de la música dado su lenguaje compleamente personal, completamente diferente La mayor parte de sus obras han sido editadas por Peters al de sus contemporáneos. (New York/Lipsia) y Universal (Vienna). fue tras su encuentro con John Cage cuando Feldman empezó a escribir una música totalmente desligada de las técnicas clásicas e incluso de aquellas en boga en aquellos 3 Obras años (en un modo particular el estructuralismo), utilizando sistemas de notación musical no convencionales (normalmente basados en “redes” u otros elementos gráficos), 3.1 Piezas para instrumento solista delegando en el intérprete la elección de determinados • Ilusions per pianoforte (1948) parámetros (a veces Feldman determinaba en la partitura solo el timbre y el registro, dejando libre elección de altu• Projection 1 per violoncello (1950) ras al interprete, otras veces especificaba solo el número • Two Intermissions per pianoforte (1950) de notas que debían sonar en determinados momentos, sin especificar cuales). • Piano Piece 1952 (1952) En aquella época, marcada por su interés en la Alea, Feld• Variations per pianoforte (1951) man aplicó también elementos derivados del cálculo de probabilidad a sus composiciones, inspirándose sobre to• Intersection 4 per violoncello (1953) do en muchos trabajos de Cage como “Music of Changes” (donde las notas a efectuar se conocen a través de la • Piano Piece 1956 B per pianoforte (1956) consulta del I-Ching). • Last Pieces per pianoforte (1956) desde mediados de los años cincuenta, y definitivamente desde 1967, por necesidad de una mayor precisión • Piano Piece (to Philip Guston) per pianoforte (1963)

3.2

Musica da camara

3

• Vertical Thoughts 4 per pianoforte (1964)

• Vertical Thoughts 2 per violino e pianoforte (1963)

• Piano per pianoforte (1967)

• Four Instruments per percussioni, violoncello e pianoforte (1965)

• Principal Sound per órgano (1980) • Triadic Memories per pianoforte (1981) • For Aaron Copland per violino (1981)

violino,

• Two Pieces for Three Pianos per tre pianoforti (1966)

• For Bunita Marcus per pianoforte (1985)

• First Principles per gruppo da camera (1967)

• A Very Short Trumpet Piece per tromba (1986)

• Between Categories per due pianoforti, due percussionisti, due violini e due violoncelli (1969)

• Palais de Mari per pianoforte (1986)

3.2

Musica da camara

• Madame Press Died Last Week at Ninety per gruppo da camera (1970)

• Piece for Violin and Piano per violino e pianoforte (1950)

• The Viola in My Life 1 per viola e cinque strumenti (1970)

• Projection 2 per flauto, tromba, pianoforte e violino (1951

• The Viola in My Life 2 per viola e sei strumenti (1970)

• Projection 3 per due pianoforti (1951) • Projection 4 per violino e pianoforte (1951) • Projection 5 per tre flauti, tromba, due pianoforti e tre violoncelli (1951) • Structures per quartetto d'archi (1951) • Extensions 1 per violino e pianoforte (1951) • Extensions 4 per tre pianoforti (1953) • Extensions 5 per due violoncelli (1953) • Eleven Instruments per gruppo da camera (1953) • Three Pieces for String Quartet per quartetto d'archi (1956) • Piece for 4 Pianos per quattro pianoforti (1957) • Two Pianos per due pianoforti (1957)

• The Viola in My Life 3 per viola e pianoforte (1970) • Five Pianos per cinque pianoforti (1972) • For Frank O'Hara per sei strumenti (1973) • Four Instruments per pianoforte, violino, viola e violoncello (1975) • Why Patterns? per flauto, pianoforte e percussioni (1978) • String Quartet per quartetto d'archi (1979) • Bass Clarinet and Percussion per clarinetto basso e percussioni (1981) • For John Cage per violino e pianoforte (1982)

• Ixion per gruppo da camera (1958)

• String Quartet II per quartetto d'archi (1983)

• Atlantis per gruppo da camera (1959)

• For Philip Guston per flauto, pianoforte e percussioni (1984)

• Durations 1 per quattro strumenti (flauto, pianoforte, violino e violoncello) (1960) • Durations 2 per violoncello e pianoforte (1960) • Durations 3 per tuba, violino e pianoforte (1961) • Durations 4 per vibrafono, violino e violoncello (1961) • Durations 5 per sei strumenti (1961) • De Kooning per corno, percussioni, violino, violoncello e pianoforte (1963) • Vertical Thoughts 1 per due pianoforti (1963)

• Violin and String Quartet per violino e quartetto d'archi (1985) • Piano and String Quartet per pianoforte e quartetto d'archi (1985) • For Christian Wolff per flauto e pianoforte (1986) • For Samuel Beckett per gruppo da camera (1987) • Piano, Violin, Viola, Cello per pianoforte, violino, viola e violoncello (1987)

4

4 BIBLIOGRAFÍA

3.3

Música orquestal (con o sin solista)

• Intersection 1 (1951) • Marginal Intersection (1951) • Out of “Last Pieces” (1961) • Structures for Orchestra (1962) • In Search of an Orchestration (1967) • On Time and the Instrumental Factor (1969) • The Viola in My Life 4 per viola e orchestra (1971 al Teatro La Fenice di Venezia) • Cello and Orchestra per violoncello e orchestra (1972) • String Quartet and Orchestra per quartetto d'archi e orchestra (1973) • Piano and Orchestra per pianoforte e orchestra (1975) • Oboe and Orchestra per oboe e orchestra (1976) • Orchestra (1976) • Flute and Orchestra per flauto e orchestra (1976) • Violin and Orchestra per violino e orchestra (1979) • The Turfan Fragments (1980) • Coptic Light (1985)

3.4

Música vocal

• Only per voce (1947) • Journey to the End of the Night per soprano e quattro strumenti a fiato (1948) • Four Songs to e. e. cummings per soprano, pianoforte e violoncello (1951) • The Swallows of Salangan per coro e gruppo da camera (1960)

• Vertical Thoughts 5 per soprano, tuba, percussioni, celesta e violino (1963) • Chorus and Instruments per coro e gruppo da camera (1963) • Chorus and Instruments II per coro, tuba e percussioni (1967) • Rothko Chapel per soprano, contralto, coro, viola, percussioni e celesta (1971) • Chorus and Orchestra 1 per coro e orchestra (1971) • Pianos and Voices per cinque soprani e cinque pianoforti (1972) • Chorus and Orchestra 2 per coro e orchestra (1972) • Voice and Instruments per soprano e orchestra (1972) • Voices and Cello per due voci femminili e violoncello (1973) • Voice and Instruments 2 per voce femminile, clarinetto, violoncello e contrabbasso (1974) • Voice, Violin and Piano per voce femminile, violino e pianoforte (1976) • Elemental Procedures per soprano, coro e orchestra (1976) • Three Voices per soprano e nastro magnético (oppure tre soprani) (1982) • For Stefan Wolpe per coro e due vibrafoni (1986)

3.5 Obras teatrales • Neither, opera in un atto, testo di Samuel Beckett (1975)

4 Bibliografía

• Intervals per basso-baritono, trombone, percussioni, vibrafono e violoncello (1961)

• (en alemán) a cura di Walter Zimmermann, Morton Feldman Essays, Beginner Press (Kerpen), 1985, ISBN 3-9800516-1-7

• For Franz Kline per soprano, corno, percussioni, pianoforte, violino e violoncello (1962)

• (en alemán) Autori vari, Musik-Konzepte 48/49, Text+Kritik (Monaco), 1986, ISBN 3-88377-230-5

• The O'Hara Songs per basso-baritono, percussioni, pianoforte, violino, viola e violoncello (1962)

• (en inglés) Suzann Josek, The New York School. Earle Brown, John Cage, Morton Feldman, Christian Wolff, Pfau Verlag (Saarbrücken), 1998, ISBN 389727-036-6

• Christian Wolff in Cambridge per coro a cappella 1963) • Vertical Thoughts 3 per soprano e gruppo da camera (1963)

• (en francés) Morton Feldman, Ecrits et Paroles, précédés d'une Monographie par Jean-Yves Bosseur, L'Harmattan (Parigi), 1998, ISBN 2738471579

5 • (en alemán) Sebastian Claren: Neither – die Musik Morton Feldmans, Wolke-Verlag (Hofheim), 2000, ISBN 3-923997-90-6 • (en inglés) Morton Feldman, Give My Regards to Eighth Street: Collected Writings of Morton Feldman, con uno scritto di Frank O'Hara, Exact Change (Boston), 2000, ISBN 1878972316 • (en inglés) a cura di Chris Villars, Morton Feldman Says: Selected Interviews and Lectures 1964-1987, Hyphen Press (Londra), 2006, ISBN 0907259316 • (en francés) Philip Gareau, La musique de Morton Feldman ou le temps en liberté, L'Harmattan (Parigi), 2006, ISBN 2-296-00048-7 • Marco Lenzi, L'estetica musicale di Morton Feldman, Ricordi LIM (Lucca), 2009, ISBN 978-887096-516-2

5

Enlaces externos • «Morton Feldman Page» (en inglés). • Morton Feldman en el sitio del IRCAM (en francés)

6

Enlaces externos • Morton Feldman Page Página que reúne información acerca del compositor (textos, entrevistas, etc.). • Morton Feldman: La música y el expresionismo abstracto norteamericano Artículo donde se analiza la relación entre la música de Morton Feldman y las pinturas de los expresionistas abstractos. • Rothko Chapel - La obra de arte total del siglo XX Artículo sobre la Capilla Rothko y la obra musical compuesta por Morton Feldman para este lugar.

6

7 ORIGEN DEL TEXTO Y LAS IMÁGENES, COLABORADORES Y LICENCIAS

7

Origen del texto y las imágenes, colaboradores y licencias

7.1

Texto

• Morton Feldman Fuente: https://es.wikipedia.org/wiki/Morton_Feldman?oldid=95580764 Colaboradores: Ascánder, Yrbot, FlaBot, BOTijo, Boja, Vrysxy, CEM-bot, Friera, Iflumpi, RoyFocker, Ninovolador, JAnDbot, Humberthumbert, TXiKiBoT, VanWiel, VolkovBot, Urdangaray, Muro Bot, Loveless, BOTarate, Contribuc, PixelBot, DumZiBoT, Luckas-bot, DEDB, DiegoFb, Landmarke, Rouslan K., Artlejandra, LeMiklos, Bustena, AVIADOR, Grillitus, ChuispastonBot, WikitanvirBot, KLBot2, Patricia Antonina, Invadibot, Granerouem, Elvisor, Legobot, Luisalvaz, NinoBot, Jota7777777, Cocosan93, Horchaten y Anónimos: 5

7.2

Imágenes

• Archivo:Morton_Feldman_1976.jpg Fuente: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/10/Morton_Feldman_1976.jpg Licencia: CC BY-SA 3.0 nl Colaboradores: Persconferentie componist Morton Feldman in concertgebouw Amsterdam in verband met Holland Festival Dutch National Archives, The Hague, Fotocollectie Algemeen Nederlands Persbureau (ANeFo), 1945-1989, Artista original: Bogaerts, Rob / Anefo

7.3

Licencia del contenido

• Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0